Het Kintsugi Hart

Dit hart had ik gekregen van mijn goede vriendin Nicole. “Kintsugi” noemen ze de methode, zei ze. In Japan geloven ze dat je elke pijn kunt omtoveren tot goud. De pijn maakt je hart zelfs nog mooier, mooier dan het al was, mits je de lessen eruit leert en jezelf de tijd geeft om te helen. Dit proces kun je symboliseren door een keramieken hart te breken, je pijn erin te schrijven en het vervolgens weer met goudlijm bij elkaar te brengen.

Confrontatie en verlangen naar verbinding

Al een tijdje lag het hart in de kast te wachten; ik was er niet aan toe, noch klaar voor de confrontatie met het verlies en heling.
Toch verlangde ik diep van binnen naar een relatie. Inmiddels was ik ruim 3,5 jaar gescheiden na een samenzijn van 28 jaar. Ik had wat mannen ontmoet, maar met niemand kon of wilde ik echt een verbinding aangaan. Er was een verlangen naar een relatie vergezeld met mijn behoefte aan autonomie. Ik hing namelijk erg aan mijn vrijheid, vooral na mijn huwelijk. Gedurende die tijd had ik me te veel aangepast aan mijn ex-man en mezelf geweld aangedaan door veel op te offeren om het huwelijk te behouden.

De Belofte aan Mijzelf

Dat was de reden dat ik met mezelf had afgesproken: ik zou me nooit meer verliezen, of over mijn grenzen gaan. Dit was een sterke belofte, maar het leidde ook tot twijfel aan mezelf. Ik studeerde over hechtingsstijlen en merkte dat ik me het meest verwant voelde met ‘gedesorganiseerde hechting’.

Gedesorganiseerde Hechting

Deze hechtingsstijl wordt gekenmerkt door een afwisselend gevoel van verlatingsangst en een neiging tot vermijden. Ik herken dat ik vaak op zoek was naar intense gevoelens en passie, en dit werd in het verleden afgewisseld met angst en spanning. Deze spanning vergroot naarmate de hechting sterker wordt. Deze spanning probeer je eigenlijk te vermijden door je niet te veel te hechten.

Daarnaast ervaarde ik soms ook een zekere verdoofdheid; het is dan alsof ik niet kan voelen wat er binnenin me gebeurt. Hierdoor ontstond er in mij makkelijk een gevoel van twijfel. Het weerhield me om langdurige verbindingen aan te gaan. Gedesorganiseerde hechting ontstaat vaak als er veel trauma in de jeugd is of wanneer één of beide ouders of verzorgers inconsistent zijn in hun opvoedingsstijl, bijvoorbeeld door geestelijke of lichamelijke ziekte. Dit heeft niet alleen invloed op de kindertijd, maar ook op de manier waarop je in relaties kunt staan.

Kritiek en Onzekerheid na het Huwelijk

Na mijn huwelijk heb ik even getwijfeld of ik nog in staat was om een nieuwe relatie aan te gaan. Ik was zo kritisch en bleef steeds dezelfde niet vervullende situaties tegenkomen, wat resulteerde in het niet aangaan van langdurige verbindingen.
Een angst overviel me: “Stel je voor dat ik nooit meer een liefdevolle relatie krijg? Blijft het zo?” Ondanks dat ik mijn leven leuk vond, voelde die gedachte niet prettig.

Ik verlangde ernaar om mijn liefde en leven te delen met iemand in het bijzonder, maar die persoon leek steeds maar niet op mijn pad te komen.

Mijn Reis naar Heling

Toch was de periode na mijn huwelijk een cruciale fase in mijn proces van heling. Het was een tijd waarin ik leerde goed voor mezelf te zorgen en mijn grenzen te bewaken. Ik had een fijne vriendengroep om me heen verzameld, waar ik oprechte en intieme verbindingen mee kon aangaan.

Ik ontdekte hoe belangrijk het was om te vertrouwen op mijn zelfzorg en me te realiseren dat ik, wat er ook gebeurde, altijd weer kon terugvallen op mijzelf. Ondanks de moeilijke periode waarin ook mijn broer overleed, voelde ik me tegelijkertijd omringd door een enorme rijkdom aan liefde. Ik leerde me te focussen op liefde en positiviteit.

Ik heb kunnen voelen dat jarenlang zelfonderzoek en persoonlijke ontwikkeling door middel van opleidingen en trainingen mijn veerkracht en inzichten hadden vergroot. Ik combineerde dit met mediteren, sporten en veel wandelen in de natuur en hervond een zekere innerlijk rust. Elke stap op deze reis bracht me dichter bij de persoon die ik ben.

Een Meditatief Ritueel

Met trillende handen schrijf ik afscheidswoorden op de scherven voor een aantal belangrijke mensen in mijn leven. Ook mijn moeder, die ik 4 jaar geleden verloor, en mijn broer, die anderhalf jaar geleden overleden is, hebben een plek gekregen in het gebroken hart. Dit meditatieve ritueel voelt als een moment van verbinding. Met zorg lijm ik met het gouden lijm de scherven weer aan elkaar, waarbij hier en daar gaten in het hart overblijven.

Het Verhaal van de Oude Vrouw

Ik denk aan het verhaal van het mooie hart: Een oude vrouw vertelt op een dorpsplein hoe haar hart het meest mooie hart is. Ze rukt haar hart uit haar lichaam en toont aan de menigte een hart met gaten en scheuren. Een jongeman met een ongeschonden hart lacht hard om het lelijke hart van de oude vrouw en rukt zijn gave en ongeschonden hart uit zijn borstkas en claimt het mooiste hart te hebben.
Dan vertelt de oude vrouw hoe haar hart symbool staat voor de liefde die ze heeft gekend. Alle gaten en scheuren waren liefde en verbindingen die ze heeft gekend. Haar hart is zo mooi omdat er liefde in blijft stromen, ondanks de verwondingen. De jongeman met zijn ongeschonden hart, beseft dat risico’s nemen om lief te hebben een ‘rijkere’ optie is dan je hart ongeschonden te houden. Vastberaden haalt hij een stuk uit zijn hart om aan de oude vrouw te geven.

Loslaten in de Natuur

Het hart ligt een paar maanden in het goud gelijmd op mijn altaar. Ik kijk er vaak naar. Op een dag, begin april 2024 voel ik dat het tijd is om het hart los te laten. Ik loop naar een rustige sloot vlak bij mijn huis, zeg een gebedje en gooi het hart in de sloot. Ik verwacht dat het meteen zinkt, maar dat gebeurt niet. Het blijft eindeloos drijven in het water, terwijl ik in een diepe meditatie verzink en ernaar kijk.

De Signalen van Synchroniciteit

Na een tijdje sta ik op en stuur een bericht naar mijn vriendin Nicole om haar te vertellen dat ik het hart heb losgelaten. Ik stuur ook een foto van het nog steeds drijvende hart. Het voelt goed zo.

Of je nu gelooft in synchroniciteit of niet, die avond stuur ik via een datingapp een bericht naar een nieuwe match.Ik schrijf: “Zullen we morgen even bellen? Ik rijd dan een tijdje in de auto naar camping De Lievelinge, en dan heb ik even tijd.” Hij reageert snel terug: “Neeeeeee wat een toeval, ik ga òòk naar camping De Lievelinge!!!” Inmiddels zijn we vijf maanden verder. Voor het eerst voel ik een ‘Ja’ in mijn systeem. Het voelt ontzettend fijn en mijn liefde stroomt zonder voorbehoud.

Het Belang van Verbinding

Het is niet zo dat mijn angsten, twijfels of verdoofdheid niet meer op de loer liggen; ik heb daar soms nog last van. Wat me echter goed helpt, is dat ik mijn gevoelens deel met mijn partner. We blijven in verbinding, en hij kan liefdevol en geduldig voor me zijn.