Ik voel enige jaloersheid: had ik maar het bewustzijn en het lef gehad om op die leeftijd al de diepte in te gaan. Zijn blik is echter onpeilbaar, alsof hij er niet helemaal is. Hij is een goede danser, ondanks het feit dat ook hier slechts een deel zijn kracht zichtbaar is. Diep van binnen voel ik zijn grote potentieel.

Een vader met twee gezichten

In een van de deelrondes vertelt hij over zijn jeugd. Zijn vader heeft twee gezichten. Hij kan liefdevol en teder zijn maar ook agressief. Die wispelturigheid heeft grote impact op hem. Het leidt tot verwarring, een gevoel van onveiligheid en daarmee ook tot het nemen van afstand van anderen. Ik voel zijn verdriet hierover en zie ook hoe hij die naar binnen heeft gekeerd. Alsof de tweestrijd over zijn vader (liefdevol maar bij vlagen ook agressief) hem van binnen opvreet. Ik zie een verdrietige, gekooide tijger, in de kracht van zijn leven.

Weinig intimiteit

Hij zit al geruime tijd in een liefdevolle relatie waar de lichamelijke intimiteit echter lastig is. Zijn vriendin heeft door impactvolle gebeurtenissen in haar jeugd moeite om zichzelf te openen. Ze is gemotiveerd om hieraan te werken en is in therapie die zeker tot resultaat leidt, maar het proces verloopt langzaam. Hij houdt zielsveel van haar, zorgt liefdevol voor haar, maar mist een essentieel onderdeel: hun lijven die elkaar vrij kunnen beminnen. In zijn woorden hoor ik zijn twijfel: gaan we elkaar op die diepe lichamelijke laag ooit echt ontmoeten?

Weerzien

Afgelopen weekend kom ik hem weer tegen in de module Mannenvuur. In deze driedaagse module verkennen we het domein van Intimiteit en Seksualiteit. We gaan deze dagen op zoek naar ieders unieke seksuele zelfexpressie. Ik ben blij dat hij er is, want ik weet hoe groot zijn verlangen hiernaar is. Weer zie ik zijn geslotenheid, zijn afwezige, niet te peilen blik én voel zijn volle potentieel, sluimerend. Hij doet alle oefeningen goed mee – aan zijn commitment schort helemaal niets. Toch blijft hij grotendeels op slot, ondanks al zijn harde werken.

Ik kan je niet peilen

Ik geef hem aan het eind van de tweede dag terug dat ik hem niet kan peilen, dat ik niet weet waar de opening zit om hem te ontmoeten, te raken. Ik vraag me hardop af waar de deur zit om zijn ‘tijger’ te bevrijden. Ik vraag hem om mij te helpen. “Wil je me twee muziekstukken sturen waar jij helemaal van aan gaat. Dan gaan we kijken of we hiermee een opening kunnen vinden”. De volgende ochtend vertelt hij me dat hij die avond ruim een uur bezig is geweest om geschikte muzieknummers te vinden, maar het is hem niet gelukt.

Ik vraag hem hoe hij is gaan zoeken. “Met mijn hoofd” zo erkend hij. “Hoe zou het zijn om met je hart en je ballen te zoeken?”. Hij glimlacht en snapt wat ik bedoel. 5 minuten later krijg ik twee links in de WhatsApp.

Het is zover

Het is het einde van de zondag ochtend. We hebben met alle mannen een open en eerlijk gesprek over de rol en functie van porno in hun leven, nu en vroeger. We onderzoeken in hoeverre er sprake is of was van verslaving, hoe porno hun liefdesrelaties heeft beïnvloed. Of er sprake is of was van een driehoek: jij, jouw partner en porno. Maar ook welk onderliggende verlangen er is dat zij door middel van porno proberen te voelen. Ik kom ook bij hem en vraag of hij bereid is om te werken om zijn innerlijke potentieel vrij te maken.

Dansen met zijn grote broer

We maken een grote cirkel en ik nodig hem uit om er in te komen staan. Ik vraag mijn co-trainer die een uitstekende, zeer expressieve danser is om in de rol van zijn grote broer te stappen en hem in de dans uit te nodigen; ‘op te halen’. Ik zet zijn nummers op. Langzaam komt hij in beweging, lijfelijk aangemoedigd door zijn grote broer.

De tijger ontwaakt!

En dan gebeurt het. Al zijn pijn brengt hij in de beweging, met al zijn kracht. De mannen die hier getuige van zijn staan met open mond naar het schouwspel te kijken. De tijger ontwaakt! Het wordt een choreografie die zo authentiek, zo hartverscheurend eerlijk is, dat ook ik de tranen over mijn wangen voel stromen. Zoiets heb ik zelden gezien, ook niet van professionele dansers. Als de muziek langzaam tot het einde komt valt hij in de armen van zijn grote broer en huilt. Diepe snikken, vanuit zijn gekwetste ziel. Ik nodig alle mannen uit om hem vast te houden. Ze raken hem liefdevol aan. Langzaam wordt het rustig en ik vraag hem om alle mannen een voor een aan te kijken. Nu zie ik in zijn ogen dat hij er helemaal is!

De kracht van lichaamswerk

Soms zitten mensen vast. Vast in het verdriet, vast in het trauma dat hen verlamt. De oorspronkelijke levenslust verdwijnt, stapje voor stapje. Vaak eindigt dit proces in een depressie. Peter Levine, de grondlegger van lichaamsgerichte traumatherapie geeft in zijn boek ‘De Tijger Ontwaakt’ aan dat trauma in essentie een niet afgemaakte beweging is. De energie is bevroren, zit vast. Het potentieel is er nog, maar is niet meer toegankelijk. Door het lijf weer in beweging te brengen kan de gestolde energie weer gaan stromen. Dan komt de levensenergie weer vrij. In de dans is zijn tijger ontwaakt.

Geschreven met goedkeuring van V.